Τι είναι τα chemtrails?

Chemtrails –

τα περιβόητα ίχνη των χημικών ψεκασμών της ατμόσφαιρας


Ο όρος Chemtrails[1] χρησιμοποιείται πλέον διεθνώς για να περιγράψει τις επίμονες, νεφελώδεις, πυκνές και μεγάλου μήκους γραμμές, που αφήνουν πίσω τους αεροπλάνα κατά τις επιχειρήσεις ψεκασμού χημικών ουσιών σε μεγάλο ύψος στην ατμόσφαιρα. Αυτές δεν διαλύονται όπως οι κλασικές γραμμές συμπύκνωσης υδρατμών (contrails) μετά από μερικά δευτερόλεπτα ή λεπτά, αλλά αντίθετα απλώνονται σχηματίζοντας επίπεδα τεχνητά νέφη που μπορεί να καλύπτουν και ολόκληρο τον ουρανό μίας περιοχής.

Σύνηθες στη διαδικασία φαινόμενο είναι η επίμονη διέλευση αεροπλάνων, ακόμη και από περιοχές που δεν ανήκουν στους «κλασικούς» διαδρόμους εναέριας κυκλοφορίας, και ο σχηματισμός παράλληλων, χιαστί ή κυκλικών σχηματισμών από λευκές γραμμές πολλών χιλιομέτρων. Αν και το χρώμα των γραμμών είναι συνήθως λευκό, έχουν παρατηρηθεί και κοκκινωπές ή μαυριδερές γραμμές chemtrail[2].


Το φαινόμενο των chemtrails παρατηρείται έντονα από το 1998 στις ΗΠΑ και τον Καναδά, ενώ από τα τέλη του 2002 άρχισε να κάνει την εμφάνιση του και σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως την Αυστραλία, τη Μέση και Άπω Ανατολή και ολόκληρη την Ευρώπη. Στα τέλη του 2004 οι ψεκασμοί έγιναν συστηματικοί σε παγκόσμια κλίμακα και υπολογίζεται πως έχουμε περίπου 14.000 αεροψεκασμούς ημερησίως. Γεγονός που αποτυπώνεται ευδιάκριτα σε δορυφορικές φωτογραφίες. Το φαινόμενο έχει ήδη ανησυχήσει έντονα εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο καθώς μέχρι σήμερα κανένας επίσημος φορέας και καμία κυβέρνηση δεν έχει δώσει εξηγήσεις.


Τι παρατηρείται;


Ανεξάρτητοι ερευνητές, επιστήμονες, αλλά και εκατομμύρια απλοί πολίτες σε όλο τον κόσμο παρατηρούν τα τελευταία χρόνια στον ουρανό αεροπλάνα που αφήνουν πίσω τους πυκνές λευκές ουρές πολλών χιλιομέτρων. Συχνά οι γραμμές αυτές είναι παράλληλες ή σχηματίζουν γεωμετρικούς σχηματισμούς, όπως σταυρούς, χιαστί, ή κύκλους. Η διάταξη των γραμμών, οι πολύ κοντινές αποστάσεις των αεροπλάνων αλλά και ο ρυθμός των πτήσεων θυμίζει πολλές φορές στρατιωτικές ασκήσεις. Πολύ συχνά μάλιστα μπορεί να διακρίνει κανείς μέχρι και 6, 7 ή και περισσότερα αεροπλάνα να πηγαινοέρχονται ταυτόχρονα στον ουρανό. Τα αεροπλάνα είναι συνήθως λευκά χωρίς διακριτικά και το ύψος πτήσης τους κυμαίνεται από 5 έως 12 χιλιόμετρα.


Είναι προφανές πως δεν πρόκειται για αεροψεκασμούς παρασιτοκτόνων, καθώς αυτοί γίνονται σε χαμηλό ύψος και μόνο πάνω από τις αγροκαλλιέργειες, ενώ τα chemtrails παρατηρούνται κυρίως πάνω από κατοικημένες περιοχές.


Επίσης είναι σημαντικό να διευκρινιστεί, πως οι γραμμές που παρατηρούνται στο φαινόμενο των chemtrails δεν είναι οι κανονικές γραμμές συμπύκνωσης (contrails) που αφήνουν πίσω τους τα αεροπλάνα λόγω της εκπομπής καυσαερίων. Βασική διαφορά τους από τα contrail, είναι πως σχηματίζονται άσχετα από τις συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας που επικρατούν. Για να σχηματιστούν contrails είναι απαραίτητη η ύπαρξη πολύ χαμηλής θερμοκρασίας (-50ο με –60ο C) και ιδιαίτερα υψηλής υγρασίας στην ατμόσφαιρα. Καθώς το αεροπλάνο περνά από πολύ ψυχρές και υγρές αέριες μάζες τα καυσαέρια που εκπέμπει ψύχονται ακαριαία και στερεοποιούνται δημιουργώντας λεπτές λευκές γραμμές από παγωμένους μικροκρυστάλλους υδρατμών. Αυτές, σε αντίθεση με τα chemtrails, είναι μικρού μήκους και εξαφανίζονται εντελώς μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ή έστω πολύ λίγα λεπτά, χωρίς να παραμένει το παραμικρό ίχνος.


Τα chemtrails όμως όχι απλά δεν εξαφανίζονται, αλλά παραμένουν για αρκετές ώρες στην ατμόσφαιρα διαστέλλονται σταδιακά και ενώνονται μεταξύ τους σχηματίζοντας λεπτά τεχνητά νέφη που καλύπτουν μία ολόκληρη περιοχή. Συνήθως οι επιχειρήσεις ψεκασμών παρατηρούνται σε ηλιόλουστες ημέρες και μετά από τη διενέργεια τους μεταβάλλονται δραστικά οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν πριν στην περιοχή.

Μία περίεργη ομίχλη σαν πέπλο καλύπτει τον προηγουμένως μπλε ουρανό και ο ήλιος σταδιακά χάνεται. Ειδικά όταν μεσολαβεί αρκετό χρονικό διάστημα από την μία επιχείρηση chemtrails στην άλλη, σημειώνονται απότομες πτώσεις στις τιμές της θερμοκρασίας (μέχρι και 7 βαθμών Κελσίου)

ενώ ταυτόχρονα μειώνεται ομοιόμορφα η υγρασία στην ατμόσφαιρα κατά 30% περίπου.

Επειδή μία επιχείρηση chemtrails μπορεί να διαρκεί ακόμη και εβδομάδες, στους επόμενους ψεκασμούς της ίδιας επιχείρησης η πτώση της θερμοκρασίας και η μείωση της υγρασίας μετρούν μικρότερες τιμές.

Το κρύο και η υγρασία που προκύπτουν διατηρούνται ακόμη και μέρες αργότερα. Στη συνέχεια ακολουθεί συνήθως καλός, αλλά ασυνήθιστα ομιχλώδης και πιο δροσερός καιρός σε σχέση με την εποχή. Οι βροχοπτώσεις απουσιάζουν εντελώς. Ο καιρός επανέρχεται στις «φυσιολογικές» για την εποχή τιμές μετά από μια εβδομάδα περίπου και τότε συνήθως ακολουθεί η επόμενη επιχείρηση ψεκασμού.


Χαρακτηριστικό είναι επίσης το «θόλωμα-ξέπλυμα» του ουρανού. Αν κοιτάξει κανείς στον ορίζοντα, δεν φαίνονται πουθενά τόνοι του γαλάζιου χρώματος στο ουρανό. Μόνο μια ωχρή, λευκή λωρίδα, η οποία στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να χρωματίζεται επιπλέον με αποχρώσεις του καφέ από τα καυσαέρια στον αέρα.

Αυτό το χαρακτηριστικό των «White Skies», του λευκόχρωμου ουρανού, είναι το πιο επίμονο χαρακτηριστικό της δράσης των chemtrails.

Πολλές φορές η επιχείρηση ψεκασμού γίνεται μάλιστα αντιληπτή μόνο από την περίεργη «ψευτο-ομίχλη» που καλύπτει τον ουρανό και τον ήλιο, κατά τη διάρκεια της ημέρας, επειδή ο ψεκασμός έλαβε χώρα σε στιγμή που τα αεροσκάφη δεν μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά, όπως π.χ. κατά τη διάρκεια της νύχτας ή συννεφιάς.


Επιπλέον οι επιχειρήσεις chemtrails προκαλούν φαινόμενα όπως «χημικά ουράνια τόξα» (chembows) ή περίεργους δακτυλίους (άλω) γύρω από το φεγγάρι και τον ήλιο, εξ’ αιτίας της αντανάκλασης του φωτός πάνω στα μεταλλικά σωματίδια που ψεκάζονται.


Στους αεροψεκασμούς αυτούς χρησιμοποιούνται, σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών επιστημόνων, αλλά και ανεξάρτητων ερευνητών, υδρόφιλες χημικές ουσίες, οι οποίες απορροφούν την υγρασία της ατμόσφαιρας.

Μάλιστα οι έρευνες και χημικές αναλύσεις που έγιναν σε δείγματα βρόχινου νερού και χιονιού στις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Γερμανία έδειξαν πως τα αεροσκάφη διασπείρουν[3] χημικές ουσίες όπως οξείδια αλουμινίου (οξείδια αργιλίου), άλατα βαρίου, σκόνη χαλαζία και άλλες ενώσεις βαρέων μετάλλων, όπως καδμίου και πυριτίου. Επίσης στις ίνες του πολυμερούς υλικού, το οποίο χρησιμεύει σαν ιστός διατήρησης των ψεκαζόμενων υλικών για μεγάλο διάστημα στον αέρα, βρέθηκαν μικροοργανισμοί που ζουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας –όπως νανοβατηρίδια-, ίχνη μούχλας και άλλου βιολογικού υλικού (ιοί, βάκιλοι, βακτήρια και παθογενές μυκόπλασμα).


Ποιες είναι οι επιπτώσεις τους στη δημόσια Υγεία?


Όλες αυτές οι ουσίες που ψεκάζονται καταλήγουν κάποια στιγμή σε χαμηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Εκεί άλλες έρχονται άμεσα σε επαφή με το δέρμα ή εισπνέονται και άλλες καταλήγουν στο έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα, οπότε μπαίνουν στην τροφική αλυσίδα. Οι επιπτώσεις αυτών των υλικών στην υγεία, αλλά και το περιβάλλον είναι τραγικές. Μολύνουν τον αέρα, τη γη, το νερό και τους οργανισμούς ολόκληρης της τροφικής αλυσίδας.


Σύμφωνα με ιατρικά δεδομένα το αλουμίνιο και το βάριο είναι επικίνδυνα τοξικές ουσίες για τον ανθρώπινο οργανισμό και συνδέονται με την εμφάνιση καρκίνου. Τα τοξικά και καρκινογόνα αυτά μεταλλικά σωματίδια περνούν άμεσα στον ανθρώπινο οργανισμό με την αναπνοή και προσβάλουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Το βάριο δεν αποβάλλεται από τον οργανισμό, αλλά συγκεντρώνεται συνήθως στις αρθρώσεις και τους μύες και σε μεγάλες δόσεις μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το θάνατο. Το δε αλουμίνιο, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες ιατρικές έρευνες, συνδέεται με την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάϊμερ[4]. Εικάζεται μάλιστα πως η ραγδαία άνοδος της νόσου Αλτσχάϊμερ, συνδέεται άμεσα με της παγκόσμιας εμβέλειας επιχειρήσεις ψεκασμών.


Παράλληλα οι ίνες πολυμερών υλικών που ψεκάζονται, οι οποίες λειτουργούν σαν ένας τεράστιος ιστός αράχνης, ώστε να συγκρατούν για μεγαλύτερο χρόνο τα μεταλλικά σωματίδια στον ουρανό, συμπαρασύρουν κατά την πτώση τους μαζί με τα μικροσωματίδια μετάλλων και οτιδήποτε βρίσκεται στην εμβέλεια τους, όπως τους μικροοργανισμούς που ζουν στη Στρατόσφαιρα.


Τόσο ο ανθρώπινος οργανισμός, όσο και όλοι οι άλλοι οργανισμοί που ζουν στην επιφάνεια της Γης, δεν είναι προετοιμασμένοι να καταπολεμήσουν ιούς, βακίλους και βακτηρίδια της ανώτερης ατμόσφαιρας. Τα νανοβακτηρίδια συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον Dr Folk «είναι μορφές νάνων βακτηριδίων, που έχουν το ένα χιλιοστό του όγκου ενός φυσιολογικού βακτηριδίου και είναι αναπτυγμένα σε πολύ μεγαλύτερους σχηματισμούς[5].»


Στην περιοχή Οντάριο του Καναδά, και ιδιαίτερα γύρω από την πόλη Espanola, όπου ξεκίνησαν οι ψεκασμοί το 1998, οι κάτοικοι υπέφεραν από έντονους πονοκεφάλους, πόνους στις αρθρώσεις και τους μύες, ζαλάδες, έντονες κρίσεις άσθματος, φλεγμονές των ματιών (επιπεφυκίτηδες), αλλεργικά συμπτώματα, απώλεια βραχυπρόθεσμης μνήμης και συμπτώματα όμοια με αυτά της γρίπης, αλλά δίχως πυρετό. Οι αναλύσεις βρόχινου νερού στην περιοχή έδειξαν υπολείμματα αλουμινίου επτά φορές πάνω από τα επιτρεπτά όρια.

Τα ίδια συμπτώματα εμφανίζονται πλέον σε όλες τις περιοχές της υφηλίου, όπου διενεργούνται οι επιχειρήσεις chemtrails.


Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως το βάριο δεν απαντάτε στο φυσικό περιβάλλον παρά μόνο κοντά σε πυρηνικά εργοστάσια ή σε χώρους καύσης απορριμμάτων όπου και δημιουργεί άμεσα χημικές ενώσεις. Οι χημικές αναλύσεις σε βρόχινο νερό, αλλά και σε φρέσκο χιόνι στη Γερμανία, στην περιοχή του προστατευόμενου δρυμού της Staffelsee έδειξαν παρουσία βαρίου, δίχως να υπάρχουν εκεί εννοείται πυρηνικά εργοστάσια ή χώροι αποτέφρωσης.


Ποιοι και με ποιο σκοπό ψεκάζουν την Ατμόσφαιρα?


Αρχικά θεωρήθηκε, πως η επιχείρηση chemtrails, αποτελεί εφαρμογή μίας μεθόδου της Γεωμηχανικής (Geoengineering) βασισμένη σε πρόταση του Edward Teller, για την επιβράδυνση του Φαινομένου του Θερμοκηπίου και της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη. Θεωρία η οποία μάλλον βασίζεται σε «ηθελημένες» διαρροές από την πλευρά αυτών που διεξάγουν τα προγράμματα αεροψεκασμών, καθώς η αλήθεια είναι πως εκτελούνται στα πλαίσια μίας ολόκληρης σειράς στρατιωτικών, παραστρατιωτικών και ερευνητικών προγραμμάτων. (Ενώ οι πιο απαισιόδοξες προσεγγύσεις αναφέρονται σε σκοτεινά σχέδια μείωσης του ανθρώπινου πληθυσμού στα πλαίσια της Νέας Παγκόσμιας Τάξης...)

[Ας μην ξεχνάμε, πως η επιστήμη εργάζεται σε μεγάλο βαθμό για λογαριασμό στρατιωτικών προγραμμάτων και εφαρμογών όπου υπάρχουν τα απαραίτητα οικονομικά κονδύλια.]


Ο Dr. Edward Teller, γνωστός ως πατέρας της βόμβας υδρογόνου, από το Lawrence Livermore Laboratory παρουσίασε το 1997 στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, μία μέθοδο με την οποία θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις του Φαινομένου του Θερμοκηπίου, δίχως να είναι απαραίτητος, ο αρνητικός για την οικονομία των ΗΠΑ, περιορισμός των ορυκτών καυσίμων, όπως απαιτεί η Συνθήκη του Κυότο.

Στην εισήγηση του με τίτλο «Φαινόμενο του Θερμοκηπίου και εποχή των Παγετώνων: Η προοπτική Επιρροής της Πλανητικής Αλλαγής με βάση τη Φυσική[6]» περιγράφει μία μέθοδο με βάση τη διασπορά μικροσωματιδίων αλουμινίου.

Την ίδια πρόταση παρουσίασε το 1998 σε διεθνές συνέδριο με θέμα την «αντιμετώπιση πλανητικών Αναγκών Εκτάκτου Ανάγκης». Η επιμονή του Teller για την προώθηση και εφαρμογή της συγκεκριμένης πρότασης είναι το λιγότερο περίεργη, μιας και είναι γνωστό, πως ο ίδιος δεν είχε πειστεί, πως πράγματι υφίσταται περιβαλλοντικό πρόβλημα αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη[7].
{ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:http://vickytoxotis.blogspot.com}