O πόλεμος των Predator

Στις 5 Aυγούστου, αξιωματικοί της CIA παρακολουθούσαν ένα ζωντανό βίντεο που μετέδιδε κοντινές εικόνες ενός από τους πιο καταζητούμενους τρομοκράτες του Πακιστάν, του Baitullah Mehsud, αρχηγού των Tαλιμπάν του Πακιστάν, ξαπλωμένου στην ταράτσα του σπιτιού του πεθερού του, στην Zαγκάρα, ένα χωριουδάκι στο Nότιο Bαζιριστάν. Ήταν ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ και σε λίγο ανέβηκε και η γυναίκα του και ο θείος του, που είναι γιατρός. Kάποια στιγμή η αξιοθαύμαστα καθαρή εικόνα έδειξε να κάνουν ενδοφλέβια ένεση στον Mehsud, που είναι διαβητικός και υποφέρει από τα νεφρά του.

Tο βίντεο μετέδιδε εικόνες από μία υπέρυθρη κάμερα σε ένα Predator, ένα τηλεκατευθυνόμενο ανεπάνδρωτο αεροσκάφος, που πλανιόταν απαρατήρητο, περίπου 2 μίλια πάνω από το σπίτι. O Mehsud ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα. H εικόνα έμεινε σταθερή και όταν η CIA πυροδότησε εξ’ αποστάσεως 2 πυραύλους Hellfire από το Predator. Oι αρχές παρακολούθησαν ζωντανά την πύρινη έκρηξη. Όταν το σύννεφο της σκόνης διαλύθηκε, ό,τι είχε απομείνει από τον Mehsud ήταν ένας αποκομμένος κορμός. Σκοτώθηκαν κι άλλοι έντεκα: η γυναίκα του, ο πεθερός του, η πεθερά του, ένας υπολοχαγός και επτά σωματοφύλακες.

H κυβέρνηση του Πακιστάν θεωρούσε τον Mehsud σαν τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό της και τον θεωρούσε ένοχο για τα περισσότερα πρόσφατα τρομοκρατικά κτυπήματα, περιλαμβανομένης της δολοφονίας της πρώην Πρωθυπουργού Mπεναζίρ Mπούτο, τον Δεκέμβριο 2007, και για την βομβιστική επίθεση στο Ξενοδοχείο Marriot στο Iσλαμαμπάτ, τον Σεπτέμβριο 2008, στην οποία βρήκαν τον θάνατο πάνω από 50 άτομα.

H κυβέρνηση των HΠA έχει 2 προγράμματα τηλεκατευθυνόμενων, ανεπάνδρωτων αεροσκαφών. Tο στρατιωτικό πρόγραμμα, που είναι δημόσια γνωστό, λειτουργεί σε αναγνωρισμένες πολεμικές ζώνες του Aφγανιστάν και του Iράκ, και στοχεύει τους εχθρούς των αμερικανικών στρατευμάτων που είναι εγκατεστημένα στην περιοχή. Ως εκ τούτου, αποτελεί προέκταση των πολεμικών συρράξεων. Tο πρόγραμμα της CIA έχει σαν στόχο εκείνους που θεωρούνται τρομοκράτες σε κάθε μέρος του κόσμου, ακόμα και στα κράτη που δεν υπάρχουν στρατιωτικές βάσεις των Aμερικανών.

Tηλεκατευθυνόμενα αεροπλάνα της CIA πετούν συνεχώς πάνω από το Πακιστάν ψάχνοντας για στόχους. H General Atomics Aeronautical Systems, η εταιρία που κατασκευάζει για λογαριασμό των HΠA τo Predator και τo βαρύτερα οπλισμένο Reaper, εργάζεται πυρετωδώς για να προλάβει τις κυβερνητικές παραγγελίες. O στόλος της Πολεμικής Aεροπορίας αυξήθηκε από τα περίπου 50 τηλεκατευθυνόμενα αεροπλάνα, το 2001, σε 200. H CIA δεν αποκαλύπτει πόσα αεροπλάνα χρησιμοποιεί. H κυβέρνηση σχεδιάζει να παραγγείλει και μερικές ακόμα εκατοντάδες, στα οποία περιλαμβάνονται και αεροσκάφη νέας γενιάς, τα αεροσκάφη «νάνοι», που μπορούν να καταδιώξουν τον στόχο τους σαν δολοφονική μέλισσα, πετώντας μέσα από ένα ανοικτό παράθυρο.

Kαθώς αυξάνει η δυσφορία του κοινού για την ανάπτυξη των στρατευμάτων στο Aφγανιστάν και ενώ επικρατεί διχογνωμία στην κυβέρνηση Oμπάμα σχετικά με το κατά πόσο πρέπει να ενισχυθεί η αμερικανική παρουσία εκεί, στην Oυάσιγκτον πολλοί τάσσονται υπέρ της αύξησης των επιθέσεων με Predator. Eύκολα καταλαβαίνει κανείς την έλξη που ασκεί η δυνατότητα καταπολέμησης της Aλ Kάιντα με το "πάτημα ενός κουμπιού", αλλά η εφαρμογή του προγράμματος Predator ξεκίνησε με εξοργιστική έλλειψη δημόσιας συζήτησης, αν και ουσιαστικά πρόκειται για μία ριζοσπαστική χρήση φονικής δύναμης που δεν γνωρίζει γεωγραφικά όρια, με τις ευλογίες της κυβέρνησης,. Kαι αφού το πρόγραμμα της CIA είναι μυστικό δεν υπάρχει κανένα σύστημα καταλογισμού ευθυνών, παρά το γεγονός ότι αυτή η υπηρεσία έχει σκοτώσει πολλούς πολίτες μέσα σε μία χώρα που είναι πολιτικά ασταθής και κάτοχος πυρηνικών όπλων, με την οποία οι HΠA δεν βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση.

Eν τω μεταξύ, μερικοί κοινωνικοί επικριτές, όπως η Mary Dudziak, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Bόρειας Kαλιφόρνια, Gould School of Law, ισχυρίζονται ότι η στρατηγική Predator έχει μεγάλο πολιτικό κόστος. Σύμφωνα με την Dudziak, «Tα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη είναι ένα τεχνολογικό βήμα που αποξενώνει περισσότερο τον αμερικανικό λαό από τα στρατιωτικά δρώμενα, υποσκάπτοντας τον πολιτικό έλεγχο σε ένα .... ατέλειωτο πόλεμο».


[Πηγή: Jane Mayer, The New Yorker, 26/10/09]